W związku z 725 rocznicą (przypadającą w 2017) nadania praw miejskich Zatorowi, Burmistrz Zatora i Rada Miejska w Zatorze działając w imieniu mieszkańców wystąpili do Kurii Metropolitarnej w Krakowie z prośbą ustanowienie św. Rocha patronem Miasta i Gminy Zator.
Ustanowienie św. Rocha patronem Miasta i Gminy Zator ma głębokie uzasadnienie historyczne, bowiem wielowiekowa tradycja patronatu znajduje odzwierciedlenie w wielu dokumentach parafialnych i urzędowych.
źródło: https://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/08-16b.php3 [data dostępu: 2024-12-16 12:09]
„Według podania ustnego przechodzącego z ojców na synów, a przechowującego się do dziś dnia na żywo w pamięci mieszkańców Zatora mogiła św. Rocha ma mieć swój następujący początek: w 1639 roku grasowało po ziemiach całej Rzeczypospolitej Polskiej morowe powietrze, wtedy i miasto Zator, Stolica Starostwa Zatorskiego została nawiedzona tą okropną plagą. Setki ludzi na tak w mieście jaki i na obrzeżach padało ofiarą zarazy. Pozostali przy życiu grzebali ciał nieboszczyków po za murami miasta na jednym miejscu, na którym po ustaniu zarazy na pamiątkę potomności , własnymi rękami usypali mogiłę i na szczycie takowej wmurowanym filarze umieścili posąg św. Rocha patrona od morowej zarazy, aby przypominał przechodniom tak straszliwą klęskę i obudził w nich westchnienie do Boga za pokojem dusz, których ciała pod mogiłą spoczęły, a zarazem prośbę, iżby Przedwieczny ochraniał tak miasto jak i kraj cały od podobnego nieszczęścia w przyszłości."
Niewiele zachowało się pewnych wiadomości o św. Rochu. Jest pewne, że zmarł przed rokiem 1420, gdyż wtedy pojawia się jego pierwszy żywot i pierwsze ślady jego kultu. Urodził się w wieku XIV w Montpellier (południowa Francja). Jego rodzice mieli należeć do zamożniejszych w mieście. Kiedy przez długi czas nie mieli dziecka, uprosili sobie syna modlitwą i jałmużnami.
Roch stracił rodziców w młodym wieku. Wówczas, idąc za radą Ewangelii: "Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie" (Mt 19, 21), pieszo, z kijem podróżnym w ręku udał się z pielgrzymką do Rzymu. Nie doszedł jednak do Wiecznego Miasta, gdyż w miasteczku włoskim Acquapendente zastał epidemię dżumy. Zatrzymał się tam, aby zarażonym spieszyć z pomocą, nie bacząc, że sam naraża się na śmiertelne niebezpieczeństwo. W nagrodę za to heroiczne poświęcenie dla bliźnich Pan Bóg miał go obdarzyć łaską uzdrawiania. Zjednało mu to sławę świętego. Uciekając przed otaczającym go tłumem wielbicieli, opuścił miasto i udał się do Rzymu, gdzie spędził ok. 3 lat, nawiedzając kościoły, opiekując się chorymi i ubogimi.
Święty Roch W drodze powrotnej do Francji zatrzymał się w Loreto. W Piacenza znowu zastał epidemię dżumy. Przy posłudze chorym zaraził się. Znalazł się jednak pewien zamożny człowiek, który się nim zajął. Kiedy Roch wyzdrowiał, udał się dalej na północ. Gdy jednak znalazł się już nad Jeziorem Wielkim w miasteczku Angera, pochwycili go żołnierze pograniczni i biorąc go za szpiega, uwięzili. Poddano go indagacjom śledczym, połączonym ze stosowaniem tortur. Wycieńczony, po pięciu latach więzienia Roch zmarł w lochu. Jego niewinność i świętość miał ujawnić cudowny napis na ścianie więzienia: "Ci, którzy zostaną dotknięci zarazą, a będą wzywać na pomoc św. Rocha, jako swego pośrednika i orędownika, będą uleczeni". Mieszkańcy miasta ujęli się więc za pielgrzymem. Zabrali ze sobą jego relikwie i pochowali je w kościele parafialnym. Potem przeniesiono je do Voghera, a wreszcie do Wenecji (w roku 1485), gdzie są do dzisiaj.
Kult św. Rocha rozszedł się szybko po Europie. Częste epidemie, które dziesiątkowały ludność i wyludniały osady ludzkie, sprzyjały rozwojowi czci św. Rocha jako patrona od zarazy. Od wieku XV należał do Czternastu Wspomożycieli. Niemało do rozpowszechnienia jego kultu przyczynili się franciszkanie, którzy uważają go za swojego tercjarza. Jego imię nakazał umieścić w Martyrologium Rzymskim Grzegorz XIII (+ 1585), a potwierdził tę decyzję surowy papież Urban VIII (+ 1644). Ku czci św. Rocha powstała nawet rodzina zakonna (rochici).
Św. Roch jest patronem Montpellier, Parmy, Wenecji; aptekarzy, lekarzy, ogrodników, rolników, szpitali i więźniów. Uważany jest także za opiekuna zwierząt domowych.
źródło: https://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/08-16b.php3 [data dostępu: 2024-12-16 12:09]
Kongregacja ds. Kultu Bożego
i Dyscypliny Sakramentów
Prot. N. 100/18
Kościół Krakowski
Duchowieństwo oraz wierni miasta i gminy Zator otaczali i do dzisiaj otaczają szczególnym i trwałym kultem świętego Rocha, który przez pobożne pielgrzymowanie i leczenie chorych okrył się sława świętości.
Dlatego Najdostojniejszy Marek Jędraszewski, arcybiskup krakowski, biorąc pod uwagę powszechne przekonanie i w zgodzie z władzami miasta , słusznie zatwierdził wybór świętego Rocha na patrona przed Bogiem wspomnianego miasta i gminy.
Listem z dnia 11 lutego 2018 roku usilnie prosił, aby tego rodzaju wybór i zgoda zostały zatwierdzone według norm o ustanawianiu patronów.
Kongregacja ds. Kultu Bożego i dyscypliny Sakramentów, na mocy władzy udzielonej przez Ojca Świętego Franciszka, mając na uwadze przedstawioną sprawę, przy zachowaniu wymaganego wyboru i zgody do udzielenia, wychodzi naprzeciw prośbom i potwierdza
świętego Rocha
jako patrona przed Bogiem
miasta i gminy Zator.
Bez względu na wszelkie przeciwne zarządzenia.
W siedzibie Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, 3 maja 2019 roku, w uroczystość NMP Królowej Polski.
